مدیریت جوانان یا مدیران جوان

جوانان را مدیریت نکنیم ، مدیران را جوان کنیم.

درروزهای آخرین اردی بهشت ماه واوایل خرداد1389تب امتحانات ، بیشتردانش آموزان را مبتلا می کند.استرس ، اضطراب ونگرانی ودلشوره.والدین ومعلمان ودانش آموزان ، برای پائین آوردن این تب ،برنامه ای ندارند.نسخه ای نمی پیچند.فقط می گویند بخوان.بخوان.معلمان با طرح سئوالات سخت  وغیراستاندارد، دق ودلی خودرامی خواهندبرروی دانش آموزان پیاده کنند.حالشان رابگیرند.والدین ، با هل دادن ، فشاردادن ، تهدیدوکتک زدن ، جیغ کشیدن ، تحویل نگرفتن فرزند، قطع کردن پول توجیبی ، محروم کردن ازمهمانی درصددهستندکه با این فاکتورها دانش آموزش را به درس خواندن ونمره کم نیاوردن ترغیب نماید.پدرخانواده ای را درنظربگیریدکه بچه اش را جلوی خودش می نشاند وبرای او جلسه‌ی سخنرانی ترتیب می دهد.این طوری :" اگردرس نخوانی هیچی نمی شی"کم بهت محبت کردم، هرچه خواستی برایت گرفتم"ازشب تا صبح جان می کندم ،این نتیجه اش و......ازطرفی هی به بچه گیرمی دهیم که ، خاک برسرت ، پسرهمسایه وپسرعمووپسرخاله ودخترعمه ات همه درس خوانندتوهیچی نیستی. وبا این مقایسه احساس حقارت وکینه را درآنان بارورمی کنیم.وفرزندان هم باورمی کننداین بارورشدن را.با درک این شرایط درروستایی به نام شیب آبندان ازتوابع شهرستان جویبار، افرادمتعهد وفرهنگی ،ابتکارعمل را با ایجادوتاسیس کانون فرهنگی وهنری شهید علیرضا پناهی با برنامه های متنوع فرهنگی واجتماعی وتربیتی وتحصیلی گام های اثربخشی برای نسل تشنه ، برمی دارند.البته جا داردمن به نوبه ی خودازمدیرکانون آقای رحمانی وآقای هادیان امام جماعت مسجد ولی عصر(عج) وسایرکسانی که درراستای اعتلاو رشد وبالندگی فرزندان این مرزوبوم درتلاش خستگی ناپذیرند، قدردانی نمایم.ازاین حیث ، اینجانب برای کارگاه آموزشی مهارت های زندگی واصول مطالعه به عنوان مدرس دوره دعوت شده بودم.تجربه وجمع خوبی بود.تاثیرگذاری رابا ایجادپرسش های متعددی که ازسوی دانش آموزان ودانشجویان می شنیدم به وضوح قابل مشاهده بود.

دراین کارگاه ، لب تاب وفلاش کارت وفرهنگ لغت بادبزن وتعدادی شکلات به عنوان جایزه به همراه داشتم.حدس می زدم که مخاطبین ،کاغذوخودکارندارندوبه همراه خودبه تعدادآنان کاغذ وخودکارداشتم که تعجب آنان را برانگیخت.دراین کارگاه ، به روش بارش ذهنی وبا تشکیل گروه به این پرسش پاسخ داده شد "چرا درسبدهای خرید روزانه مردم همه چیزیافت می شودوازمجله وروزنامه وکتاب خبری نیست " وچرا کتابخوانی دربین افرادجامعه کم است؟شما چه پیشنهاداتی برای افزایش مطالعه درسطح جامعه را دارید؟

همان طورکه می دانید، درتربیت وتحصیل مهم ترین مسئله بحث انگیزش است وآن چه که درمدرسه ومنزل وجامعه درحال شکل گیری است، ایجاد یک انگیزش زورکی برای دانش آموزان ودانشجویان هستیم .درصورتی که می بایست به انگیزش های درونی توجه کردنه انگیزش های بیرونی..

برای دانستن وآگاه شدن ازهرمهارتی ، بایدنظروعمل را با هم آمیخت. وقتی می گوئیم ، من راننده هستم درابتدا کتاب وآئین نامه راهنمایی ورانندگی را"درنظر" مطالعه می کنم وبعددر"عمل " امتحان شهری می گیرند.یعنی،بایدپشت رل ماشین بنشینم وببینم آن چه که خواندم می توانم ، ماشین را راه ببرم.مهارت های زندگی ومهارت های مطالعه ازاین جنس است.هم باید درنظروعمل وتلفیق ایندوزندگی وکسب وکاررا رونق بخشید.

دراین کارگاه تمام سعی ام این گونه بودکه فضای کلاس را باروش سخنرانی وتوضیحی محض اداره وارائه نکنم. چیزی که امروزه ، منسوخ شده ومشتری خاصی ندارد.پس بایدبه روش دیگر،اقبال ورضایت مخاطبین فهیم راجذب وهدایت نمود.واین راهی است بسیارظریف .که فقط افرادحرفه ا‌ی وخلاق به درک این موضوع پی می برند.